Alalia motoryczna przejawia się deficytami w zakresie opanowania przez dziecko ruchowych wzorców języka i objawia się brakiem lub głębokim opóźnieniem rozwoju mówienia, przy lepszym rozumieniu wypowiedzi. Alalię motoryczną rozpoznaje się wówczas, gdy u dziecka trudności w porozumiewaniu się przyjmują postać całkowitego braku aktywności słownej lub też dotyczą znacznego opóźnienia i zakłócenia procesu rozwoju wszystkich sprawności językowych.

Stąd terapia obejmuje wywoływanie głosek, których nie ma w inwentarzu pacjenta, a powinny się pojawić zgodnie z normą rozwojową, pacjent uczony jest kontroli swych realizacji głosek oraz autokorekty błędów artykulacji. Podczas zajęć terapeuta kładzie szczególny nacisk na poprawną kolejność realizowania głosek we wzorcu wyrazowych, aby wyeliminować przestawki typu „czelokada”, zastępowanie głosek typu „noda” zamiast „noga”, „tot” zamiast „kot”. Istotną rolę odgrywa również rozwijanie procesów lewopółkulowych – porządkowanie głosek, wyrazów w kolejności od lewej do prawej, „układanie” wyrazów w zdaniu zgodnie z regułami gramatycznymi i ich miejscem w wypowiedzeniu, nauka opowiadania.

Ponadto praca logopedy polega również na wprowadzaniu do słownika dziecka nowych słów i znaczeń, aby wzbogacać ubogie słownictwo pacjenta. W terapii alalii motorycznej celem postępowania logopedycznego jest przełamanie deficytów w zakresie rozwoju funkcji motorycznych, które są barierą w opanowaniu ruchowych wzorców języka. Deficyty rozwojowe w przypadku alalii sensorycznej dotyczą opanowania przez dziecko słuchowych wzorców języka i objawiają się brakiem lub głębokim opóźnieniem rozwoju mowy.

Barierą w przyswajaniu kompetencji językowej i komunikacyjnej oraz opanowaniu sprawności realizacyjnych są deficyty w rozwoju funkcji słuchowych, a zwłaszcza słuchu fonematycznego i słuchowej pamięci słownej. Pomimo wykształconych anatomiczno-fizjologicznych podstaw prawidłowej artykulacji, dzieci z alalią sensoryczną mylą głoski, niekonsekwentnie zastępując jedne drugimi, zmieniają kolejność głosek i sylab w strukturze wyrazu. Celem terapii logopedycznej dziecka z alalią sensoryczną jest usprawnienie zaburzonych funkcji słuchowych leżących u podłoża zaburzeń językowych.

Stymulacja i terapia mowy dziecka z afazją jest procesem długotrwałym, który powinien przebiegać w zgodzie z ogólnymi zasadami naturalnego nabywania języka. Obejmuje ona przyswajanie nazw na tle sytuacyjnym, wyróżnianie nazw w wypowiedzi słownej poprzez gest lub też intonację, zachęcanie do powtarzania, utrwalanie, rozmowa jako podstawowa metoda ćwiczeń. Terapia obejmuje budowanie poprawnej artykulacji, wzbogacanie słownika o nowe wyrazy i właściwe ich stosowanie w oparciu o znaczenie i reguły odmiany, wprowadzanie nowych części mowy i ćwiczenia w dokonywaniu ich właściwych wyborów sylab, pojęć podczas budowania wypowiedzi.