Terapia logopedyczna w przypadku takich pacjentów skupia się przede wszystkim na nauczeniu mowy, rozumienie jej, formułowaniu wyrazów, prostych zdań komunikujących potrzeby, życzenia, pytania. Ćwiczenia poprawnej artykulacji stanowią cel drugorzędny. Zależy to również od stopnia upośledzenia.

Trzeba pamiętać, że priorytetem jest wyposażenie pacjenta w zasób słów pozwalających mu na skuteczną komunikację. Terapię rozpoczyna się od wypracowania nawyków związanych z mówieniem, zatem: prawidłowego oddechu, emisji głosu, przełykania śliny, zamykania ust, patrzenia na rozmówcę.

Następnie przechodzi się do nauki prostych słów. Ważne jest opanowanie takiego zasobu słownictwa, który jest niezbędny do życia społecznego. Podczas zajęć pracujemy nad wzbogacaniem słownictwa czynnego i biernego, uczeniem posługiwania się poprawnie sformułowanymi zdaniami, kształceniem mowy ekspresyjnej i artykulacji, ćwiczeniem słuchu fonematycznego. Podstawową metodą jest naśladowanie, wielokrotne powtórzenia wprowadzanego słownictwa oraz opowiadanie za pomocą prostych zdań historyjek obrazkowych nawiązujących do sytuacji z najbliższego otoczenia dziecka.